ZIN van Geertje Couwenbergh

Voor mijn verjaardag kreeg ik van Lotte het boekje ZIN van Geertje Couwenbergh. De ondertitel “lust in je leven door schrijven” verraadde de inhoud al een beetje: door schrijfoefeningen leer je zin geven aan en zin te krijgen in je leven. Hoewel ik uitkeek naar de leuke schrijfoefeningen die ik voorbij zag komen tijdens een eerste doorblader-sessie , was ik een beetje sceptisch over wat het boek me beloofde. Zin geven aan mijn leven door wat te schrijven? Natuurlijk. Mijn leven zal vast compleet veranderen als ik alleen al de achterkant lees. Het zal wel.
Je ziet de ‘maar’ al aankomen. Het is geen zelfhulpboek. Het claimt niet dat het alle antwoorden op mijn grote levensvragen biedt. Het is een boek over schrijven. En plezier. En be-woest zijn, want dat is belangrijk. Het gaat erom dat je de kleine, ogenschijnlijk saaie ervaringen in je leven, maar ook het schrijven op een andere manier benadert en gaat waarderen.
Ik kreeg als eerste toestemming om te kliederen. Er bestaan namelijk geen fouten in kliederen. Geen grammaticale catastrofes, geen monsterlijke zinsconstructies of ander leed dat een perfectionist zoals ik ervan belet om te schrijven. Wat moet ik dan doen? “Niet stoppen, niet teruglezen, vergeet grammatica, vergeet leuk, gewoon woorden. Gaan met die banaan” luidt het antwoord. En dan wordt alles ineens veel leuker.
Naast de grappige, serieuze en soms ook inzichtvolle schrijfoefeningen, zijn er ook tips te vinden over de uitrusting van de schrijver, tips om dromen te analyseren en als inspiratie te gebruiken en verwijzingen naar andere must-have boeken voor de creatieveling. De schrijfstijl is vlot en grappig, maar op de juiste momenten voelde het alsof een vriendin me bemoedigend aansprak.
Nee, mijn hele wereldbeeld is niet veranderd. Ik ben nog steeds de perfectionistische neuroot die ik was. Wat wel anders is, is dat ik veel meer schrijf. Over alles. Het gaat niet er niet meer om dat iets perfect is (al hoop ik daar altijd wel op), maar dat ik schrijf waar ik zin in heb, al gaat het maar over mijn verstopte neus of koude tenen. Tegelijkertijd observeer ik meer dan ik deed. Ik weet nu: overal zit een verhaal in. Dat maakt alles wat ik doe toch net een klein beetje meer ZINvol.