In beeld: lente

De lucht is een soort grijs dat je alleen ziet in sokken en de bomen zwiepen heen en weer in de wind. Ik loop over straat en bescherm mezelf niet tegen de regen. Ik spring in de plassen, want diep van binnen ben ik een klein kind en hoop ik dat het water tot aan mijn knieën omhoog spat. Mijn jas werkt toch minder goed dan ik had verwacht, maar het kan niemand wat schelen.
Dan, plotseling, stopt het. Het is stil. Ik kijk omhoog en zie hoe het zonlicht zich door de wolken heen perst. Op dat moment weet ik: de lente komt eraan. Wacht maar af, de lente komt eraan.