Ik ben heel slecht in titels verzinnen dus hier moet je het maar mee doen

Drie uur ’s nachts. We zitten op een bankje van een restaurant dat allang gesloten is. Ik probeerde bij te houden hoeveel dronken studenten er langs ons hebben gelopen, maar ik ben de tel kwijtgeraakt. We praten; over de cocktails die we hebben gedronken – de piña colada is unaniem verkozen tot favoriet – en de mensen die we hebben gezien in de discotheek waar we net vandaan kwamen. Er hangt een vreemd soort rust over de stad, die ondergedompeld is in lantaarnlicht. Het is een rust met een belofte. Alles kan gebeuren.

We praten verder, maar niet over dingen die je zou verwachten. We hebben het over onze levens en wat we ermee willen (we weten het niet), met wie we onze levens willen doorbrengen (we weten het niet) en hoe we het willen leven (we weten het gewoon echt niet). Hoe dieper de nacht wordt, des te dieper wordt ons gesprek. Een meisje vraagt ons waar ze als niet-student uit kan gaan. Donderdag is een slechte dag om geen student te zijn, zeker in Utrecht. We wijzen haar de weg, ook al weten we het zelf eigenlijk ook niet precies.

Wanneer ik in bed lig, suist de avond nog na. Ik probeer alles te onthouden, voor wanneer ik oud ben, vertel ik mezelf. Ik weet, ooit zal ik terugdenken aan deze tijd en dan zal ik weten hoe ongewoon en speciaal dit leven is, hoe bevoorrecht ik ben om het zo te mogen leiden, hoe veilig ik ben en wat een prachtige momenten er in razendsnel tempo voorbij flitsen. Voor ik het weet, is dit allemaal over, dat weet ik. Maar ik ben het gezicht van het meisje dat geen student was al vergeten, en alle dronken studenten zijn schimmen en ik weet al niet meer welke muziek er gedraaid werd of hoe de piña colada precies smaakte. Is dat belangrijk?

En dan schrijf ik deze woorden en zie ik het meisje precies voor me. Dit is niet hoe ze er echt uitzag. Maakt dat uit? Ik weet nog precies hoe ik me voelde, daar, op dat bankje, terwijl mijn armen steeds kouder werden en de pieptoon in mijn oren steeds zachter. Compleet vrij en gelukkig. Dat maakt uit. Dat is de herinnering.