Dit is een ode aan mijn onderburen. Mijn onderburen hebben een bijzondere voorliefde voor slechte muziek. Muziek waar je eigenlijk een beetje van moet huilen, maar goed, je moet ermee leven.
Mijn onderburen praten heel hard met elkaar en een van hen lacht op zo’n manier waardoor je je begint af te vragen waarom je eigenlijk nog wilt blijven leven. Misschien is het dat ze tussendoor ook nog eens keihard gilt.
Mijn onderburen houden graag feestjes. Elke week, het liefst. Dat is heel leuk, want daar gaat je bed van trillen. En ze gaan dan lekker tot in de kleine uurtjes door, zodat je plan om in het weekend goed te slapen het raam uit is (samen met je verstand en je geduld).
Mijn onderburen zijn eigenlijk helemaal niet zo aardig.
Ik heb een hekel aan mijn onderburen. Ik ben ook een beetje bang voor ze, want de jongen kleedt zich veel beter dan ik. Dat is niet zo moeilijk met mijn (gebrek aan) gevoel voor stijl, maar ik voel me daardoor geïntimideerd. En ik moest een keer bij hen aankloppen omdat ik geen water had en die jongen leek enorm geïrriteerd toen hij opendeed.
We zetten soms de muziek heel hard en dan gaan we zo gek mogelijk dansen, omdat dat veel lawaai maakt. We hebben ook een keer heel hard zitten praten, maar heel het gesprek voelt dan kunstmatig en vreemd en we konden onze lach niet meer inhouden.
Eigenlijk is dit meer een passief-agressieve klaagbrief naar mijn onderburen die ik nooit zou durven sturen, want ze hebben blijkbaar totaal geen problemen met het wakker houden van ons. En ik kan niet tegen conflicten.
Beste onderburen, ik wil slapen. Stop. Liefs, Nicole.
Woorden uit mijn broekzak 
Zo erg geluidsoverlast. Ik had ook ooit onderburen die je letterlijk kon verstaan. Uiteindelijk ben ik maar verhuisd want ik werd er knettergek van.
Oh vervelend! Toen we net hier woonden hadden we een bovenbuurvrouw met een grote Duitse herder. Zij was vaak meerdere dagen van huis en die hond blafte en jankte dan continu! En niet overdag, nee hij begon vaak rond 11/12 ’s avonds en ging de HELE nacht door. Ik had soms zo medelijden met die hond, want ze liet hem dus ook niet uit. Uiteindelijk is ze na een maand verhuisd… gelukkig!
Oh zwaar irritant. Gelukkig hebben wij een hele rustige portiek dus eigenlijk nooit last ergens van. Ja de hal is een beetje gehorig maar mee niet.
Mijn onderbuurvrouw had drie kindjes en die waren nogal luidruchtig. De buurvrouw zelf trouwens ook. Mijn huisgenoot is zelfs een keer ’s nachts van hun herrie/ruzie wakker geworden (en iedere flat had twee woonlagen, het ging dus door alle twee heen…) Tegen Sinterklaas en Kerst begonnen ze ook altijd op een piano te rammen, die je de rest van het jaar niet hoorde, heel vaag. Maar volgens mij had die vrouw uiteindelijk een vriend en ineens waren ze verhuisd! De nieuwe buren hadden helaas een blafgrage hond en altijd hun ramen openstaan, zodat wij van alles mee konden genieten. Over minder prettige onderburen kan ik dus wel meepraten, haha 😉
ik schrijf ook wel eens over mijn buren. Soms levert dat mooie verhalen op. Maar hier zou ik echt gestoord van worden!
Jeetje, irritant zeg! Ik heb er zelf eigenlijk helemaal geen last van… terwijl ik weet dat er schuin boven en onder mij een baby leeft, maar die hoor ik dus ook maar eens in de maand 😐 Ik prijs mezelf gelukkig als ik dit lees 🙂
mijn huisgenoten zijn niet veel beter. Ik heb geluk als om 0200 de muziek uitstaat. Door hun ben ik het vertrouwen in de mensheid verloren.
Leuk geschreven! 🙂 Al is het onderwerp minder leuk – sterkte ermee. Mijn onderburen (of twee-onder, ik weet het niet) in Amsterdam zijn echt heel wazig, regelmatig hoorde ik ze keihard schreeuwen en brullen (uit enthousiasme, maar toch).
Vreselijk, wij hebben ook van die vervelende buren gehad. Zijn gelukkig al een tijdje weg inmiddels.
Ik ben nu ontzettend benieuwd naar fotomateriaal van deze onderburen. Kan natuurlijk niet, maar oké. Het knaagt.
“Hooi! Mag ik even een foto maken? Het is voor mijn blog. Eh, nou, mensen willen gewoon weten of… nee, maar ik heb misschien iets geschreven over jullie en… eh… nee, je mag het niet lezen. NOOIT.”
Je kan ook een keer heel hard heel vreselijke muziek aanzetten en zelf gewoon weggaan, hehe.
Ugh, herkenbaar. Ik heb er eentje boven me die het leuk vindt om soms midden in de nacht keihard muziek aan te zetten. Twee liedjes of zo, en dan gaat ie lekker slapen. Maar dan ben ik dus al wakker. Voor de rest van de nacht. Eikel.
Zet een aantal keer midden in de nacht de bass van je stereo aan. Preferabel in het weekend of de vakantie, zodat je toch nog voldoende kunt slapen 😛