Soms loop ik over de gevallen bladeren op zoek naar een die kraakt wanneer ik erop stap. Het is het geluid van de herfst, het moment waarop de kou pas echt doordringt door mijn jas en mijn botten bevriest. Het is tevens het moment waarop ik zie dat de kale bomen met hun takken lijken op de nerven van de bladeren die aan hun wortels liggen.
De herfst is een belofte. Het is een belofte van meer kou, van de feestdagen, warme kachels, chocolademelk en heel veel zoete troep die we allemaal zo graag eten omdat het hoort bij deze tijd. En dan met veel geknal naar het volgende jaar, waar alles nog steeds hetzelfde is. Waar de bomen nog steeds zonder bladeren zijn, maar waar bij mensen al de eerste bloesem begint te groeien.
Woorden uit mijn broekzak 
Hoeraaaa voor de herfst! <3!
De herfst is zo fijn!
Heel mooi
Nee, koud of niet koud… Ik ben een echt lente en zomer mens.
De feestdagen zijn dan wel weer leuk 🙂
De eerste dag van het nieuwe jaar vind ik altijd zo somber:P
Mooie foto!
Dit is gewoon prozapoezie.
Een mooie foto,
Maar niet van dit jaar
Kou is er nog niet geweest
—-
Het bladerdek dempt de tred
Beschermt de kiem
Voor komend jaar
Stapjes vooruit
Glijden we niet terug?
Herrineringen blijven
Ja, de herfst is een erg mooi seizoen 🙂
Het beeld is mooi, de woorden die erbij horen zijn dat evenzeer…
‘De herfst is een belofte. Het is een belofte van meer kou, van de feestdagen, warme kachels, chocolademelk en heel veel zoete troep die we allemaal zo graag eten omdat het hoort bij deze tijd.’ Ik zou ’t niet beter kunnen zeggen…
Gelukkig is het nog nietzo koud.
Heel mooi geschreven!
Wauw! Supermooi!
heyyyy is dit een foto van het kralingse bos?
Jep, goed gezien! 🙂
Ik herken dat uit duizenden (whahah uhm :P) ik woon er 5 minuutjes vandaan 😀
Mooi hoor, ik krijg meteen zin in de echte herfst!
De herfst is leuk! Hoe gaat het trouwens met NaNoWriMo?
Mooi stukje over een mooi seizoen.. : )